Poczucie odrzucenia jest wyjątkowo dotkliwe i może bardzo godzić w nasze poczucie własnej wartości. Jak traktować odrzucenie, żeby nie brać go zbytnio do siebie? Co zrobić, żeby nie dotknął nas syndrom odrzucenia? Podpowiadamy, jak radzić sobie z odrzuceniem oraz co na ten temat mówi psychologia. Odrzucenie – jak sobie z nim poradzić? Poczucie odrzucenia jest trudne i bolesne, bo wiąże się z rozmaitymi, przykrymi uczuciami i emocjami. Często bierzemy je za bardzo do siebie i czujemy się winne tego, że ktoś nas zostawił. Nieprzepracowane odrzucenie może prowadzić do pogłębiającego się poczucia osamotnienia, a nawet do depresji. Warto mieć na uwadze, że syndrom odrzucenia może dotknąć każdego z nas. Może porzucić nas chłopak, współmałżonek, bliski przyjaciel albo ktoś z rodziny. Zatem – jak poradzić sobie z odrzuceniem, aby nie stało się dla nas wyniszczające? Na początek warto pozwolić dać się ponieść emocjom. Nie ma sensu tłumić w sobie tego, że jesteśmy wściekłe, rozczarowane, smutne czy zrozpaczone – tłumienie emocji może prowadzić do dolegliwości somatycznych. W dalszej kolejności należy uświadomić sobie, że każdy kryzys jest szansą, a odrzucenie może być dla nas wartościową lekcją. Nie wszystko w życiu układa się zgodnie z wymarzonym przez nas scenariuszem. To nas uczy pokory. Zaś dzięki akceptacji pojawiających się wraz z odrzuceniem emocji możliwe jest rozwinięcie swojej siły i odporności psychicznej. Bardzo pomocna w walce z poczuciem odrzucenia może się okazać zwykła rozmowa. Tzw. wygadanie się bliskiej osobie także daje ujście naszym trudnym emocjom, a wypowiedzenie ich na głos umożliwia spojrzenie na nasze cierpienie z dystansem. Daj sobie czas. Najlepiej wyznaczyć sobie konkretny czas na przeżywanie trudnych emocji. Nie może to trwać w nieskończoność, bo rozpacz może nas za bardzo pochłonąć. Pokonaj negatywne myśli. Nie jest to łatwe zadanie, ale po doświadczeniu odrzucenia zazwyczaj mamy negatywne myśli na własny temat, co nie pomaga nam się od niego uwolnić. Ważne jest, by je zastępować pozytywnym myśleniem o sobie. W tym czasie pomocne może być spisanie listy swoich dobrych stron, stosowanie afirmacji, rozmawianie z przyjaciółmi o tym, co w nas najbardziej cenią. Dystans do siebie. Co to znaczy mieć do siebie dystans? To zaprzestanie traktowania siebie, jakbyśmy były najważniejszymi osobami na świecie, a także zaprzestanie traktowania siebie nadmiernie poważnie. Jak nabrać dystansu do siebie? Pomoże nam w tym dążenie do samoakceptacji, umiejętność dostrzegania swoich mocnych stron. Człowiek, który zna swoją wartość nie bierze zbytnio do siebie słów innych ludzi czy wydarzeń, które go spotykają – jest bowiem świadomy, że nie wszystko co się dzieje jest jego winą i nie na wszystko w świecie ma wpływ. Bądźmy świadome tego, że syndrom odrzucenia można pokonać. A jeśli wszystkie powyższe metody okażą się nieskuteczne, warto zasięgnąć porady psychologa. Sugardating – sponsoring czy nowa forma związku? >>> Jak poradzić sobie z odrzuceniem przez faceta? Odrzucenie przez mężczyznę może być dla kobiet szczególnie dotkliwe. Jako istoty relacyjne bardzo dbamy o nasze związki i zależy nam na powodzeniu w tej sferze życia. Faceci mogą robić to na różne sposoby: nieznajomy odmówi, kiedy zaprosimy go na randkę, facet, który nam się podoba, nie odpowie nawet na naszą wiadomość, albo porzuci nas mężczyzna, którego pokochałyśmy. Co wtedy zrobić, by nie dotknął nas syndrom odrzucenia? Przede wszystkim dajmy sobie czas na ochłonięcie. Warto zastosować się także do przytoczonych powyżej porad – mogą się okazać niezwykle pomocne w osiągnięciu wewnętrznego spokoju. Dodatkowo bardzo istotne jest, abyśmy po prostu zaakceptowały to, co się stało. Jeśli wciąż będziemy się katować pytaniami „Dlaczego on to zrobił?”, „Czy nie jestem wystarczająco dobra?”, „Pewnie są lepsze ode mnie, może znalazł kogoś innego” i tym podobnymi na pewno sobie nie pomożemy. W tym czasie powinnyśmy wręcz być wyjątkowo dobre dla siebie i dbać o to, by w naszej głowie pojawiały się wspierające nas myśli. Inną metodą, choć nie u każdego się ona sprawdzi, jest po prostu zainteresowanie się kimś innym. Nie trzeba robić tego od razu; raczej po pogodzeniu się z zaistniałą sytuacją, zaakceptowaniu swoich emocji i dojściu do siebie. Dzięki temu pozbędziemy się nawracających myśli o byłym, zaczniemy bardziej o siebie dbać i spojrzymy na rozstanie z szerszej perspektywy. Zobacz także: Syndrom odrzucenia – czym się objawia? Syndrom odrzucenia dotyka tych osób, które w przeszłości doświadczyły odtrącenia ze strony najbliższych, szczególnie rodziców. W dorosłym życiu takie osoby często doświadczają własnej niemocy, mają trudności z wchodzeniem w głębsze relacje, boją się zaangażowania – i cierpią wewnętrznie z tych wszystkich powodów. Jest w nich bowiem pragnienie bliskości, której jednocześnie się boją. Czasem podświadomie ją odrzucają, odpychają od siebie potencjalnie bliską osobę. Osoby cierpiące na syndrom odrzucenia często czują się bezwartościowe i słabe; mają tendencje do buntowania się i przyjmowania pozornie agresywnej postawy względem innych. Jakie są zatem główne objawy świadczące o występowaniu syndromu odrzucenia? lęk przed bliskością i wchodzeniem w głębokie relacje, nawiązywanie płytkich, powierzchownych znajomości, częste porzucanie swoich partnerów (z obawy przed tym, że zdążą to zrobić jako pierwsi), niskie poczucie własnej wartości, odczuwanie niechęci do siebie, nieumiejętność okazywania uczuć, a czasem nawet rozmawiania o nich, unikanie bliskości fizycznej lub wchodzenie w relacje oparte tylko na seksualności, ciągła nieufność względem innych ludzi, doświadczanie nieustannego poczucia winy, zewnętrzna postawa chłodu oraz obojętności, częste odczuwanie bezsensu życia, stany depresyjne, przekonanie, że na bliskość trzeba sobie w szczególny sposób zasłużyć, ciągłe próby udowadniania otoczeniu, że jest się osobą wartością; albo przeciwnie – postawa buntu i całkowitego zamknięcia się na ludzi. Nie wszystkie objawy syndromu odrzucenia muszą występować jednocześnie. Najbardziej charakterystyczne jest poczucie, że na miłość i bliskość trzeba sobie zasłużyć, a także odczuwanie silnego lęku przed prawdziwą bliskością. Syndrom odrzucenia – psychologia Powyżej przytoczone zostały objawy, jakie wywołuje u ludzi syndrom odrzucenia. Psychologia nazywa go inaczej syndromem dziecka opuszczonego. Synonimy wyrazu syndrom to uraz, poczucie winy, kompleks, fobia, co doskonale oddaje istotę tego problemu. Według psychologów nieprzepracowanie poczucia odrzucenia może prowadzić do ciągłego, wręcz obsesyjnego odrzucania innych ludzi, gromadzenia się uczuć nienawiści i złości, co w konsekwencji grozi nerwicą oraz depresją. W skrajnych przypadkach, nieleczony syndrom odrzucenia może kogoś popchnąć do samobójstwa. Konieczne jest zatem, aby syndrom odrzucenia przepracować, co jest możliwe tylko na profesjonalnej psychoterapii. Konkretny nurt terapii dobiera specjalista, ale lepiej z góry nastawić się na to, że praca nad sobą może okazać się bolesna i długotrwała. Przyniesie jednak zupełnie nową jakość życia i związków z ludźmi. Syndrom odrzucenia – jak szybko przemija? Syndrom odrzucenia wynikający z głębokich zranień z przeszłości nie przemija samoistnie. Do pozbycia się go niezbędna jest specjalistyczna pomoc psychologiczna, a w niektórych przypadkach także farmakologiczna. Natomiast poczucie odrzucenia, będące wynikiem np. porzucenia przez chłopaka powinno z czasem samo ustąpić. W zależności od stopnia naszej wrażliwości – może to trwać od kilku tygodni do kilku miesięcy. Jeśli czas ten się wydłuża, warto skorzystać z profesjonalnej pomocy.
.jak nie brac do siebie wszystkiego
