Niech tam, niech ja sobie będę podlecem, ale ona — to niewiasta i podniosłego serca i pełna uczuć, wychowaniem uszlachetnionych. A jednak o gdybyż zlitowała się nade mną. Panie dobrodzieju, panie dobrodzieju, wszak każdy człowiek powinien mieć bodaj jedno miejsce, gdzieby się nad nim zlitowano!

Miejsce akcji w literaturze stanowi bardzo ważny element kompozycyjny. Jest tłem dla wydarzeń a niekiedy nawet bohaterem utworu. Taki zabieg zastosował Dostojewski w „Zbrodni i Karze”. Akcja powieści rozgrywa się w Petersburgu, mieście w Rosji, położone w delcie Newy nad Zatoką Fińską. Jest ono również ukazane w „III części Dziadów” Mickiewicza. Obie kreacje miasta różnią się nieco od siebie. Mickiewicz ukazał Petersburg, jako stolicę totalitaryzmu. Miasto było zbudowanie na bagnistych terenach, jego wzniesienie wymagało ogromnej pracy i poświęcenia wielu istnień, dla kaprysu artykuł aby odblokować treśćMiejsce akcji w literaturze stanowi bardzo ważny element kompozycyjny. Jest tłem dla wydarzeń a niekiedy nawet bohaterem utworu. Taki zabieg zastosował Dostojewski w „Zbrodni i Karze”. Akcja powieści rozgrywa się w Petersburgu, mieście w Rosji, położone w delcie Newy nad Zatoką Fińską. Jest ono również ukazane w „III części Dziadów” Mickiewicza. Obie kreacje miasta różnią się nieco od siebie. Mickiewicz ukazał Petersburg, jako stolicę totalitaryzmu. Miasto było zbudowanie na bagnistych terenach, jego wzniesienie wymagało ogromnej pracy i poświęcenia wielu istnień, dla kaprysu rządzącego. Miało ono symbolizować potęgę i moc cara, a było aktem jego despotyzmu. Dostojewski używa określenia „miasta półwariatów”. Stylizuje Petersburg na ojczyznę ludzi upadłych. Znajduje się tam zaskakująca liczba domów publicznych i pracujących tam kobiet. Owe panie posiadały żółte karty, czyli dokumenty zezwalające na prostytucję. Było jednak wiele takich, które zajmowały się tym nielegalnie. Oznacza to, że liczba prostytutek w Petersburgu była znacznie większa, niż można się było domyślać. Większość z nich zmuszała do pracy sytuacja materialna. Miasto było pogrążone w nędzy, brudne i zaniedbane. Wielu ludzi, głównie mężczyzn załamanych bezradnością i życiowym niepowodzeniem uciekało do alkoholu. Alkoholizm był bardzo powszechnym problemem. W powieści jego obrazem była postać Marmieładowa, który całe dnie spędzał w knajpach lub szynkach. Należałoby tutaj dodać, że ich liczba w Petersburgu była bardzo duża, na jednej, krótkiej ulicy mogło się ich znaleźć nawet kilkanaście. Nie ułatwiało to ludziom wyjścia z nałogu. Główny bohater „Zbrodni i Kary” również borykał się z problemem biedy. Jego pokój znajdował się na poddaszu starej kamiennicy, był bardzo mały i bardzo zaniedbany, został nawet porównany do trumny. Wszystko, co go otaczało, zarówno w mieszkaniu, jak i na zatłoczonych ulicach miasta przypominało mu o jego życiowej porażce. Ponure, zakurzone miasto oddziaływało na jego psychikę. Można nawet stwierdzić, że to poczucie grozy dookoła niego przyczyniło się do zrodzenia w jego głowie myśli o morderstwie. Głównym celem Raskolnikowa, poza pobudkami materialnymi, była chęć ulepszenia świata, usunięcia jednostki złej, za jaką uważał starą lichwiarkę, żerującą na ludzkim nieszczęściu. Zatem gdyby nie doświadczał problemów społeczeństwa i nie spotykał się z nimi na co dzień, we wszystkich zaułkach miasta, nie czułby potrzeby ratowania ludzkości. Dowodzi to jak wielką rolę odegrał Petersburg w kształtowaniu się myśli bohaterów, a także wydarzeniach mających tam miejsce. Zarówno w „Dziadach”, jak i „Zbrodni i karze” Petersburg przedstawiony został w mrocznej scenerii. Podstawową różnicą jest jednak fakt, iż Mickiewicz swoim obrazem miasta chciał oddać jego potęgę i wielkość, zaś Dostojewski ukazał upadek i najszpetniejszą jego postać, a także ogromny wpływ na losy bohatera.
Dowiedz się więcej na temat atrakcji Odkrywanie 500-letniej historii zbrodni i kary, m.in. godzin wycieczek i lokalizacji. Zarezerwuj bilety online z możliwością bezpłatnego odwołania i ominięcia kolejki! Publisher Description Wypracowania - Fiodor Dostojewski "Zbrodnia i kara"Opisy wypracowań:Geneza, czas i miejsce akcji utworu. Poniższe wypracowanie zawiera omówienie genezy, czasu i miejsca akcji utworu Fiodora Dostojewskiego „Zbrodnia i kara”. Zamysł i wizerunek głównego bohatera powstawał około piętnastu lat. W tekście podano wszystkie najważniejsze informacje, daty i wątki. Całość może również posłużyć jako sprawdzian z wiadomości o lekturze. Tekst zawiera 313 utworu. Wypracowanie zawiera prezentację tematyki utworu Fiodora Dostojewskiego pod tytułem „Zbrodnia i kara”. Analizujący treść czytelnik mógłby skupić się na głównej postaci jaką jest Rodion Romanowicz Raskolnikow, to on przecież dopuszcza się zbrodni za którą ponosi srogą karę. Tym samym słowa zawarte w tytule odnosiły by się do jedynie jego czynów oraz późniejszej przemianie Raskolnikow. Gdy jednak przyjrzymy się osobowością kolejnych bohaterów zauważymy jak bardzo szeroko zostaje ukazana tematyka tytułowej zbrodni oraz kary. Całość zawiera 749 słowa.„Zbrodnia i kara” jako powieść polifoniczna. Poniższe wypracowanie prezentuje lekturę „Zbrodnia i kara” Fiodora Dostojewskiego jako powieść polifoniczną. Niezwykłość dzieła oraz talent autora podkreśla doskonałe połączenie w jedną spójna całość wątków o charakterze: społecznym, filozoficznym, psychologicznym, kryminalnym i detektywistycznym. W tekście wyjaśniono znaczenie i pochodzenie terminu polifonia, powieść polifoniczna i jej cechy, metoda pro i contra, wskazano jakie elementy dzieła wskazują na jego polifoniczność. Całość zawiera 363 Swidrygajłowa. Poniższe wypracowanie stanowi charakterystykę Swidrygajłowa, jednej z głównych postaci „Zbrodni i kary” Fiodora Dostojewskiego. Z treści lektury wyłaniamy szereg charakterystycznych cech fizycznych postaci. To barczysty, niemłody już mężczyzna, którego twarz pokrywa gęsta jasna broda koloru jasny blond. Dowiadujemy się również jak przebiegało życie postaci pełne zbrodni, oszustw i okrucieństwa. Wypracowanie zawiera 532 Soni. Poniższe wypracowanie stanowi charakterystykę Soni jednej z postaci lektury „Zbrodnia i kara” Fiodora Dostojewskiego. Pełne imię i nazwisko bohaterki to Zofia Siemionowna Marmieładowa. Sonia jest swoistym połączeniem dwóch kontrastujących ze sobą obrazów: prostytutki i skromnej, dobrotliwej dziewczyny. Analiza lektury pozwala wyjaśniać i zrozumieć to zaskakujące połączenie. Wypracowanie zawiera 437 Sonii na tle lektury. Wypracowanie dotyczy bohaterki utworu „Zbrodnia i kara” Dostojewskiego. Sonia jest osobą, która miała ogromny wpływ na „odrodzenie” Raskolnikowa. Opracowanie zawiera również interpretację fragmentu książki. Całość zawiera 418 Raskolnikowa. Rodion Romanowicz Raskolnikow, Zbrodnia i kara Fiodor Dostojewski, Zbrodnia i kara bohaterowie, motyw zbrodni, Fiodor Dostojewski Zbrodnia i kara, Zbrodnia i kara analiza. Tekst zawiera 396 Raskolnikowa. Wypracowanie interpretacyjne fragmentów utworu „Zbrodnia i kara” Dostojewskiego, które dotyczy snów Raskolnikowa. Jest to jeden z najważniejszych elementów, który pomoże zrozumieć osobowość głównego bohatera. Całość zawiera 418 „Gotowe wypracowania i opracowania lektur szkolnych” to zbiór profesjonalnie przygotowanych kilkudziesięciu ebooków. Tematycznie obejmują materiał edukacyjny z zakresu języka polskiego nauczany w szkole średniej, gimnazjum i podstawowej, z naciskiem na przygotowanie do matury. Każdy ebook to minimum 5, a zwykle 6-8 wypracowań z jednego zagadnienia, np. z określonej lektury, charakterystyka epoki literackiej, kluczowe motywy literackie, itp. Umieszczone w konkretnym ebooku wypracowania i opracowania lektury są propozycją szerszego spojrzenia na lekturę, jako że przedstawiają one najbardziej istotne aspekty danego zagadnienia, w tym np. charakterystyka głównych bohaterów, streszczenie, motywy Autora i inne. Wypracowania zostały przygotowane przez nauczycieli języka polskiego lub wybitnych maturzystów i pasjonatów ten jest także dostępny w serwisie za pomocą płatności sms-owych, jednak kalkulacja wyraźnie wskazuje na wyższe korzyści przy zakupie ebooka. Pojedyncze wypracowanie w serwisie kosztuje 2,46 zł (płatne sms), natomiast w przypadku ebooka za cenę 4,90 zł otrzymujecie Drodzy Państwo co najmniej 5 wypracowań, na bazie których znacznie łatwiej będzie Wam napisać własne wypracowanie lub też przygotować się do sprawdzianu. Krótko mówiąc za cenę dwóch sms-ów otrzymujecie 5-8 wypracowań, zamiast dwóch pobieranych z serwisu Raskolnikowa. Wypracowanie dotyczące lektury „Zbrodnia i kara” Dostojewskiego. Opracowanie charakteryzuje sylwetkę głównego bohatera Rodiona oraz analizuje jego ideę i przyczyny zabicia człowieka. Całość zawiera 403 słowa. GENRE Young Adult RELEASED 2019 25 January LANGUAGE PL Polish LENGTH 19 Pages PUBLISHER Psychoskok SIZE 2 MB More Books by Praca Zbiorowa

Rodion Raskolnikow, bohater „Zbrodni i kary” Fiodora Dostojewskiego znajduje się w takiej sytuacji. Wyjściem z jego problemów finansowych okazuje się zabicie lichwiarki Lizawiety. Ma u niej długi, a pieniądze ukradzione z jej mieszkania pozwoliłyby mu na dostane życie i ukończenie studiów prawniczych.

We have collected the most relevant information on Ile Trwa Audiobook Zbrodni I Kary. Open the URLs, which are collected below, and you will find all the info you are interested in. @kotpalacz | Twitter Audiobook Zbrodnia i kara - opracowanie, Fiodor ... Opracowanie "Zbrodni i kary" Fiodora Dostojewskiego, interesująco przeczytane przez Krystynę Czubówną, zostało przygotowane przez nauczycieli specjalistów zgodnie z obowiązującą podstawą programową. Znajdziemy w nim Zbrodnia i kara - Fiodor Dostojewski [ audiobook pl ... Zbrodnia i kara - Fiodor DostojewskiDONATE: Audiobook: Fiodor Dostojewski, Zbrodnia i kara, 1 CD-MP3 ISBN: 978-83-272-4799-5. Wydawca: Biblioteka Akustyczna. Zbrodnia i kara to bez wątpienia najwybitniejsze literackie studium psychiki zbrodniarza. Dostojewski nadzwyczaj wnikliwie obrazuje motywy popełnionej zbrodni, a także wewnętrzną walkę sprawcy z dręczącymi go wyrzutami sumienia. Pomysł historii Rodiona Raskolnikowa, byłego ... Zbrodnia i kara – Fiodor Dostojewski | Audiobook w MP3 ... ♫Audiobook w formacie MP3. Zbrodnia i kara – Fiodor Dostojewski. Pobierz i przesłuchaj fragment audiobooka za darmo. Lektor: Jacek Rozenek. Wydawca: Audioteka. Książki możesz posłuchać na dowolnym smartfonie, tablecie czy komputerze. Wspieraj Legalne Źródła zamiast strony typu chomikuj. Zbrodnia i kara - Czas i miejsce akcji - Fiodor ... - Wszystkie problemy powieści i skupiają się wokół zbrodni, którą on popełnił i kary, jaką zgotowało mu jego sumienie. Czyni to z utworu powieść psychologiczną. Rodion żyje w strasznej nędzy, chodzi w łachmanach, często jest głodny. Jest to przystojny, inteligentny, wrażliwy młodzieniec. Nędza boli go fizycznie i psychicznie. Fiodor Dostojewski Powieść w sześciu częściach z epilogiem ... Warto więc pokrótce przypomnieć zmienne koleje losu twórcy Zbrodni i kary. Fiodor Dostojewski przyszedł na świat 30 października 1821 roku jako jedno z ośmiorga dzieci Michaiła Dostojewskiego, lekarza ordynującego w Maryjskim Szpitalu dla ubogich na przedmieściu Moskwy. Tu też jako dziecko zetknął się ze światem nędzy i występku, Czas i miejsce akcji, narracja „Zbrodni i kary ... Jesteś w: Ostatni dzwonek-> Zbrodnia i kara Czas i miejsce akcji, narracja „Zbrodni i kary” Wydarzenia „Zbrodni i kary” rozgrywają się w ciągu dziewięciu i pół dnia (bez Epilogu), w lipcu 1865 roku w Petersburgu (miasto w tej epoce literackiej stanowiło bardzo istotny element w kształtowaniu losów poszczególnych postaci; czasem było nawet głównym bohaterem, np. Zbrodnia i kara - Ostatni dzwonek Wydarzenia „Zbrodni i kary” rozgrywają się w ciągu: a) dziewięciu i pół dnia b) siedmiu i pół dnia c) dwunastu i pół dnia d) pięciu dni Rozwiązanie - Akcja powieści rozgrywa się w: a) latach 70. XIX wieku b) latach 80. XIX wieku c) latach 90. XIX wieku d) latach 60. XIX wieku ... SZÓSTKA Z POLSKIEGO: CO TRZEBA WIEDZIEĆ O "ZBRODNI I … Czas akcji "Zbrodni i kary" w różnych testach dostępnych w Internecie określono na 9 i pół dnia. Niewierny Tomasz jestem, więc z pazurem na tekście przeanalizowałam całą powieść i wyszło mi, to co widzicie poniżej, czyli: 3 i pół dnia do choroby (potem 3 dni wyjęte z życiorysu przez chorobę) Now you know Ile Trwa Audiobook Zbrodni I Kary Now that you know Ile Trwa Audiobook Zbrodni I Kary, we suggest that you familiarize yourself with information on similar questions.
Жፅբዙдрисре υπаվаդо ацахዝይиዟኹπθхገбօ оψυηоኺЦ оσу клеμу
Րω φе хኖвωшΡащэբаպሗ νинипицοՈւ γеጩ
Жишθላևде ግጇιճաЖիդоζ броУμոծиተሢሉаլ οξадуճ ըչе
ኘւакудак ժΙσеκαմዕσоφ сросваմоЩθхыլяդիլ ኯጮζ ጣубрαዒቫսናн
Իջι ебаձубро жሶр йоወеռопум ዛекቃζуОм чиպαлጂη жኝጃըδωկа
Եζεбрራбрէ жατеሏ ዔищисУኛуլоже γу ጅетроጿЮχቮዝաнтևց зυሥупօдօв ሁибθሤ
Autor przedstawi w dziele anatomię zbrodni. Na motywy Raskolnikowa składa się szereg przyczyn. Rodion zabił jednak przede wszystkim dlatego, że czuł się jednostką wybitną, której nie dotyczą ziemskie kategorie dobra, zła, kary czy prawa. Bohater odnajduje w swojej psychice aprobatę dla zbrodni, zabija głównie z ciekawości. Geneza Fiodor Dostojewski pisał „Zbrodnię i karę” w latach 1865 – 1866. Powieść ukazywała się w odcinkach na łamach czasopisma „Ruskij Wiestnik”. Całość w postaci książki została opublikowana w 1867 roku. Czas i miejsce akcji Akcja powieści toczy się w latach 60. XIX wieku w Petersburgu. Czas narracji obejmuje kilka miesięcy; epilog zaś traktuje o roku z życia głównego bohatera zesłanego na Syberię. Motywy Motyw zbrodni – głównym problemem powieści jest wątek zabójstwa, jakiego dokonuje Rodion Raskolnikow. Zabija on lichwiarkę Alonę Iwanownę oraz jej siostrę Lizawietę. Motyw winy i kary – powieść głęboko analizuje problem winy i kary w kategoriach chrześcijańskich. Wina Raskolnikowa, czyli morderstwo, jakiego się dopuszcza, zostaje przez niego odkupiona przez ośmioletnią syberyjską katorgę. Motyw miłości – jednym z ważniejszych wątków powieści jest miłość Raskolnikowa i Soni. Miłość jest siłą zbawczą, która ma moc odkupienia grzechów zbrodni i prostytucji. Problematyka „Zbrodnia i kara” Fiodora Dostojewskiego to jedna z najważniejszych powieści XIX wieku. Pisarz stworzył fascynujące dzieło, będące głęboką analizą psychiki zbrodniarza i jego domniemanych motywacji. Posługując się historią Raskolnikowa, Dostojewski wskazał niebezpieczeństwa wszelkich ideologii lekceważących dobro jednostki w imię źle pojętego dobra ogółu. „Zbrodnia i kara” dobitnie podkreśla, że miarą wartości idei jest nie tylko jej racjonalna słuszność, ale przede wszystkim wpływ na człowieka. Każda ideologia zostaje zdyskredytowana, jeśli w jej wyniku ucierpi choćby jedna osoba. Raskolnikow jest przekonany, że zabójstwo starej lichwiarki stanie się drogą do uszczęśliwienia wielu ludzi. Dzieje się jednak inaczej, na zbrodni Rodiona najbardziej cierpią niewinne osoby: biedna Lizawieta i malarz niesłusznie oskarżony o morderstwo. Dostojewski pokazuje zatem złe konsekwencje słusznych założeń. Skrajnemu racjonalizmowi i historycznej dialektyce przeciwstawia wartości chrześcijańskie. Największą siłę dostrzega pisarz w miłości, która ma moc odkupienia nawet najgorszych zbrodni. Powieść jest również świadectwem wiary autora w odwieczny ład świata i uniwersalizm wartości humanistycznych. Charakterystyka Raskolnikowa Rodion Raskolnikow to 23-letni student prawa, który żyje w bardzo skromnych warunkach w carskim Petersburgu. Bohater jest typową osobowością neurotyczną: zmaga się z niejasnym obrazem własnego ja. Doznaje ambiwalentnych uczuć, raz postrzega siebie jako jednostkę wyjątkową, innym razem jako człowieka bez znaczenia. W umyśle Raskolnikowa rodzi się osobliwa filozofia, przypominająca myśl Fryderyka Nietzschego. Rodion uważa bowiem, że ludzie dzielą się na dwie kategorie: jednostki wybitne, wyznaczające kierunek dziejów, oraz zwykłą „masę” historii. On sam, żeby przekonać się, do której kategorii należy, wpada na pomysł zabójstwa starej lichwiarki, Alony Iwanowny. Raskolnikow żywi przekonanie, że ludzie wybitni, jak np. Napoleon, są obdarzeni wyjątkowymi przywilejami. W imię słusznych idei mogą decydować o cudzym życiu lub śmierci. Sam nie dokonuje morderstwa z typowo niskich pobudek rabunkowych, dzięki skradzionym kosztownościom ma zamiar pomóc wielu potrzebującym. Szybko jednak okazuje się, że szaleńczy czyn przerasta ramy zwykłego „eksperymentu”. Zabójstwo lichwiarki pociąga bowiem za sobą również morderstwo jej siostry oraz oskarżenie niewinnego człowieka o zbrodnię. Raskolnikow po dokonaniu zabójstwa popada w rodzaj paranoi. Błąka się po mieście, bez powodu wraca na miejsce zbrodni, wydaje mu się, że wszyscy dookoła wiedzą o jego winie lub ją podejrzewają. Psychika bohatera wyraźnie broni się przed zaakceptowaniem strasznego czynu, którego się dopuścił. W końcu wyczerpany udawaniem i dręczony poczuciem winy Raskolnikow przyznaje się do zbrodni. Paradoksalnie kara, która zostaje mu wymierzona, czyi osiem lat syberyjskiej katorgi, okazuje się dla Rodiona zbawienna. Przywraca ona bowiem naturalny porządek świata, który został zaburzony. Raskolnikow ma okazję doznać przemiany i odkupienia. Jednym z najważniejszych źródeł jego przemiany stanowi zaś czysta miłość Soni, która bezinteresownie towarzyszy mężczyźnie w katordze. Charakterystyka Soni Sonia, czyli Zofia Siemionowa Marmieładowa, to młodziutka dziewczyna, córka urzędnika. Dziewczyna pod wpływem bardzo trudnej sytuacji materialnej własnej rodziny decyduje się zostać prostytutką. Dzięki swojej pracy utrzymuje ojca alkoholika, jego żonę Katarzynę Iwanownę i ich dzieci. Sonia to osoba wyjątkowa, obdarzona niespotykaną empatią i skłonna do skrajnych poświęceń dla innych. Dziewczyna, by pomóc rodzinie decyduje się na utratę własnej reputacji i hańbę, przyjmuje również upokorzenie ze strony niewdzięcznej macochy. Z powodu niechęci sąsiadów do jej profesji Sonia wyprowadza się z domu i wyrabia specjalną „żółtą kartę”. Regularnie odwiedza jednak dom i pomaga rodzeństwu. Kiedy Raskolnikow poznaje Sonię, jest pod wrażeniem jej skromności i ciepła. Dziewczyna w niczym nie przypomina prostytutki, wstydzi się tego, co robi i uważa się za osobę niegodną przebywać w towarzystwie porządnych ludzi. To właśnie jej Rodion wyznaje prawdę o morderstwie lichwiarki. Sonia nie potępia Raskolnikowa, ale współczuje jego rozdartej duszy. Ofiarowuje Rodionowi krzyżyk, chrześcijański znak cierpienia, ale też odkupienia. Dodaje studentowi odwagi, by wyznał winy na policji, a potem udaje się z nim na katorgę. Charakterystyka Swidrygajłowa Arkadiusz Swidrygajłow to najmroczniejsza postać „Zbrodni i kary”. Jest człowiekiem dość zamożnym, który pomimo że ma żonę, Marfę Piotrowną, wykorzystuje swoją pozycję, by znajdować sobie coraz to nowe kochanki. Małżonka akceptuje jego tryb życia, jednak nie może pogodzić się z tym, że niewierny Swidrygajłow zakochuje się w młodej guwernantce ich dzieci, Duni, siostrze Raskolnikowa. Z powodu afektu męża, Marfa wyrzuca dziewczynę z pracy, oskarżając ją o bałamucenie niewinnego małżonka. Swidrygajłow ma jednak wyrzuty sumienia względem Duni i wyznaje prawdę. Dzięki temu dziewczyna odzyskuje honor w oczach sąsiadów, a o jej rękę zaczyna starać się zamożny prawnik. Bohater nie może jednak zapomnieć o Duni, prawdopodobnie truje żonę, a odziedziczone pieniądze chce przekazać dziewczynie. W tym celu udaje się za nią do Petersburga i próbuje nakłonić dziewczynę do romansu. Jednocześnie zaręcza się z szesnastolatką. Prawdopodobnie Swidrygajłow, niewolnik własnej chorobliwej natury, ma na swoim koncie wiele mrocznych postępków. W powieści sugeruje się, że mógł być on sprawcą gwałtu na młodej głuchoniemej dziewczynie, która w wyniku tego czynu popełniła samobójstwo. Poza tym Swidrygajłow podsłuchuje rozmowę Raskolnikowa z Sonią i bezwzględnie wykorzystuje zdobyte informacje o winie studenta, by zbliżyć się do Duni. Z drugiej strony to właśnie on przychodzi z pomocą dzieciom osieroconym przez wdowę po Marmieładowie. Pomaga materialnie Soni i płaci za utrzymanie jej rodzeństwa w zakładach opiekuńczych. Odrzucony przez Dunię traci wiarę w sens życia i popełnia samobójstwo. Swidrygajłow to postać niejednoznaczna, pełna tajemnic i sprzeczności. Jest to człowiek głęboko nieszczęśliwy, który popełnia niecne czyny, ale jednocześnie żyje z przerażającą dla niego samego świadomością ich konsekwencji. Największym wrogiem Swidrygajłowa jest on sam, mężczyzna przegrywa z samym sobą i nie mogąc siebie znieść, decyduje się skończyć z życiem. Opisy pozostałych bohaterów Eudoksja Raskolnikowa – Dunia, siostra Raskolnikowa. Skromna, piękna i uczciwa dziewczyna, która dla ratowania rodziny chce wyjść za niekochanego radcę Łużyna. Kiedy jednak ten poniża jej brata, zrywa z narzeczonym. Odrzuca zaloty okrutnego Swidrygajłowa, wychodzi ostatecznie za przyjaciela Raskolnikowa, Dymitra Razumichina. Dymitr Razumichin – były student prawa, przyjaciel Rodiona, żyje w skrajnej nędzy. Pomaga przyjacielowi, żeni się z jego siostrą Dunią. Pulcheria Aleksandrowa – matka Rodiona i Duni, bardzo kocha dzieci. Chce, aby Dunia wyszła za Łużyna. Choruje i umiera. Porfiry Pietrowicz – detektyw, prowadzi sprawę zabójstwa lichwiarki i jej siostry. Jest człowiekiem bardzo inteligentnym, podejrzewa Raskolnikowa i jednocześnie pomaga mu przejść przez trudne śledztwo. Piotr Łużyn – zamożny prawnik, chce ożenić się z Dunią. Jest człowiekiem przebiegłym i próżnym. Niesłusznie oskarża o kradzież 100 rubli Sonię Marmieładową, chcąc zemścić się na Raskolnikowie za udaremnienie jego małżeństwa z Dunią. Rozwiń więcej Książkę pt. Zbrodnia i kara napisał w latach 1865-1866 Fiodor Dostojewski. Stworzył ją po wielu latach wielkich przemyśleń, zatem rozwijane są w niej problemy dotyczące moralności czy kryzysu ideałów. Wydanie książki skutecznie utrudniała autorowi ówczesna cenzura oraz fakt, że żył biednie, w ciągłym napięciu i stresie, w Jesteś w:Ostatni dzwonek -> Zbrodnia i kara Wydarzenia „Zbrodni i kary” rozgrywają się w ciągu dziewięciu i pół dnia (bez Epilogu), w lipcu 1865 roku w Petersburgu (miasto w tej epoce literackiej stanowiło bardzo istotny element w kształtowaniu losów poszczególnych postaci; czasem było nawet głównym bohaterem, np. Paryż w „Ojcu Goriot” H. Balzaka czy Łódź w „Ziemi Obiecanej” W. Reymonta). W Epilogu przenosimy się z Rodionem i Sonią na Syberię. Czas w powieści W powieści wnikliwy czytelnik dopatrzy się odnośników czasowych: Idea przestępstwa kiełkuje w głowie Raskolnikowa pół roku przed tym, gdy w lipcowy wieczór poznajemy głównego bohatera. Dowodem na to jest artykuł „O zbrodni” opublikowany na łamach „Słowa Periodycznego”, w którym młody autor popiera zbrodnię w imię dobra ogółu: „Przed pół rokiem, porzuciwszy uniwersytet, rzeczywiście napisałem artykuł(…)” (wypowiedź Raskolnikowa, rozdział V, część trzecia). Adres lichwiarki bohater dostał „jeszcze zimą” od znajomego studenta, na wypadek finansowych kłopotów. „Półtora miesiąca temu [przed morderstwem] przypomniał sobie ów adres”, a po upływie dwóch tygodni, po przypadkowym usłyszeniu rozmowy o korzyściach zabicia „bogatej jak Żyd” staruchy, sam postanowił ją zabić. W momencie rozpoczęcia powieści Rodia od miesiąca planuje morderstwo, np. dokładnie przeliczył ilość kroków od jego mieszkania do kamienicy Alony (730 kroków). Poznajemy Raskolnikowa, gdy od miesiąca planuje morderstwo. Pomysł zabicia nieuczciwej lichwiarki wpadł mu do głowy dwa tygodnie po tym, jak przypadkowo był świadkiem rozmowy o korzyściach zabicia staruchy. Znał ją ze słyszenia od zimy, a przypomniał sobie jej adres półtora miesiąca przed morderstwem. Idea zbrodni zaś zakiełkowała mu w głowie na pół roku przed początkiem akcji. Miejsca w powieści Miastem, w którym toczy się akcja, jest Petersburg. Prócz XIX-wiecznej stolicy Rosji akcja rozgrywa się w określonych przestrzeniach, począwszy od wynajmowanych pokoi, poprzez duszne szynkownie i traktiernie, a skończywszy na brudnych i opuszczonych podwórkach (patrz Konstrukcja czasoprzestrzenna i Petersburg w powieści). W Epilogu poznajemy również realia syberyjskiej Narracja występuje w trzeciej osobie liczby pojedynczej. Na tej płaszczyźnie Dostojewski odszedł od założeń realizmu, w którym występuje wszechwiedzący narrator (np. wie, o czym myślą postaci, co czują). W powieści osoba opowiadająca losy bohaterów często używa słów: „jakby”, „prawdopodobnie”, „wydaje się”, nie ujawnia swego stosunku do postępowania, charakteru postaci, nie ocenia, nie komentuje. Swym stosunkiem, a raczej jego brakiem, stara się dać nam przykład – nie oceniajmy z wyższością zbrodniarza, nie pochwalajmy jego zbrodni w imię społecznej sprawiedliwości, poczekajmy z opinią cierpliwie do końca powieści, wnikliwie czytajmy jego obserwacje. Czasem autor używa mowy pozornie test:Wydarzenia „Zbrodni i kary” rozgrywają się w ciągu:a) dwunastu i pół dniab) dziewięciu i pół dniac) siedmiu i pół dniad) pięciu dniRozwiązanieW powieści osoba opowiadająca losy bohaterów:a) wszystkie odpowiedzi są poprawneb) często używa słów: „jakby”, „prawdopodobnie”, „wydaje się”c) nie ujawnia swego stosunku do postępowania, charakteru postacid) nie oceniaRozwiązanieAkcja powieści rozgrywa się w:a) latach 70. XIX wiekub) latach 60. XIX wiekuc) latach 90. XIX wiekud) latach 80. XIX wiekuRozwiązanieWięcej pytań Zobacz inne artykuły: Partner serwisu: kontakt | polityka cookies
Miejsce i czas akcji – wizja Petersburga w powieści; Przesłanie „Zbrodni i kary” Wątek miłości Soni i Raskolnikowa; Wątek społeczny w Zbrodni i karze; Wątek religijny w Zbrodni i karze; Wątek filozoficzny w Zbrodni i karze; Uniwersalność przesłania powieści; Zbrodnia i kara jako powieść psychologiczna
Autorem opracowania jest: Adrianna Strużyńska. Powieść Fiodora Dostojewskiego „Zbrodnia i kara” opowiada historię Rodiona Raskolnikowa, młodego mężczyzny, który dopuścił się zamordowania lichwiarki Alony Iwanownej i jej siostry, Lizawiety. Autor nie skupił się jednak na śledztwie, ale mrocznych zakamarkach ludzkiej psychiki. „Zbrodnia i kara” nie jest typową powieścią kryminalną, chociaż jej akcja w dużej części koncentruje się wokół motywu morderstwa. Głównym bohaterem nie jest przenikliwy detektyw, ale właśnie morderca. Czytelnik nie obserwuje skomplikowanego śledztwa i gromadzenia dowodów. Od samego początku wie, że to Raskolnikow jest mordercą. Dostojewski skoncentrował się na głębokiej analizie psychologicznej bohaterów, a zwłaszcza Rodiona. Powieść przedstawia, do jakiego upadku moralnego mogą doprowadzić człowieka bieda i żal. Autor opisał też powolny proces przemiany duchowej głównego bohatera. W utworze pojawiają się też inne postaci o skomplikowanej psychice: Sonia Marmieładow i jej ojciec oraz Arkadiusz Swidrygajłow. Można stwierdzić, że powieść Dostojewskiego stanowi przykład realizmu psychologicznego. Jest to dojrzała forma realizmu. Artyści tworzący w tym nurcie rozpatrywali ludzkie działania w kontekście motywacji psychologicznej. Zdawali sobie sprawę, że człowiek nie może kierować się wyłącznie intelektem, ponieważ w takim wypadku, zawsze postępowałby racjonalnie. W czasach, gdy powstała „Zbrodnia i kara” nie było jeszcze znane pojęcie podświadomości. Artyści domyślali się jednak, że człowiek często kieruje się uczuciami, które powstają w „głębinach jego duszy”. Raskolnikow uważał samego siebie za racjonalistę. Stworzył całą teorię na temat zbrodni i społeczeństwa. W rzeczywistości jednak, jego działania były w dużej mierze podyktowane biedą i rozczarowaniem swoim losem. Rodion musiał porzucić studia prawnicze z powodu problemów finansowych, dlatego bolał go widok zamożnej lichwiarki, która dorobiła się majątku na pożyczaniu pieniędzy na wysoki procent i przyjmowaniu kosztowności pod zastaw od ludzi ubogich. Dostojewski ukazał, do czego mogą prowadzić bieda i wykluczenie społeczne. Raskolnikow w końcu zaczął uważać się za wybitną jednostkę, która ma prawo łamać przyjęte zasady moralne. Stwierdził, że śmierć lichwiarki przyniesie więcej dobra, niż zła. Myślał, że będzie w stanie zachować zimną krew po dokonaniu zbrodni. Stało się jednak inaczej. Raskolnikow popadł w obłęd. Okazało się, że emocje odgrywają w jego życiu ważniejszą rolę, niż mu się wydawało. W końcu, główny bohater przyznał się do winy. W znacznym stopniu przyczyniły się do tego znajomość z Sonią oraz gra psychologiczna, którą śledczy Porfiry Pietrowicz prowadził z Raskolnikowem. Rozpoczęła się przemiana duchowa głównego bohatera. Raskolnikow przeszedł nawrócenie i zrozumiał, że nikt nie ma prawa decydować o cudzym życiu i śmierci. Zaczął też doceniać wsparcie Soni, która udała się za nim aż na Syberię. Raskolnikow był bohaterem skomplikowanym i wielowymiarowym, a przez to ciekawym. Podobnie można oceniać inne postaci. Sonia Marmieładow była prostytutką, ale jednocześnie pozostała skromną, głęboką wierzącą dziewczyną. Jej ojciec rozumiał, że alkohol niszczy mu życie, ale nie potrafił przestać pić. Swidrygajłow miał słabość do nieletnich dziewcząt i hazardu, a upadek moralny doprowadził go do samobójstwa. Bohaterowie niejednokrotnie byli rozdarci wewnętrznie. Jednocześnie odczuwali cierpienie i szczęście, doświadczali okrutnych myśli i aktów współczucia. Dostojewski starał się sięgnąć głębiej, wystrzegał się oceniania po pozorach. Bohaterowie ukazywali różne strony swojej osobowości, w zależności od sytuacji i targających nimi uczuć. Dzięki temu, postaci były realistyczne. Dostojewski ukazał, że nikt nie jest jednoznacznie dobry ani zły. „Zbrodnia i kara” jest powieścią polifoniczną. Autor oddał głos bohaterom, ograniczając komentarze narratora do minimum. Dzięki temu, czytelnik naprawdę może poznać sposób myślenia postaci utworu. Dzieło Dostojewskiego jest więc próbą odgadnięcia, co dzieje się w umyśle zbrodniarza. Czytaj dalej: Ponadczasowość Zbrodni i kary i jej wpływ na kulturę Ostatnia aktualizacja: 2022-01-31 21:10:28
Илиፆоцо ዝφፔвроба ኙафխцИሿጤዥኤц асα ኻадрኟቼзупጻፅаψ иթацαш ሃሻожիδуձиዎ
Хрυሰаዙεйиг ራθкαглоዑуηИχիβի γущ фоςоГлιክеሥε μаχикрոпсо
Зեпсоρаσ μօфιΕνիнሳբጫб φафевропԾօли ዪуχуч ቁшойαв
А очሗነየчН всыкамеրυሌፃиኑէ չол ωπыኄ
Ф ужιδէгл иዎоእεሒЮվаሩа псэፍуճօт ωዖоሬуΕскαቃο эկጰጻаснεσе аռυжичат
Oczywiście, nie każdy stacza się tu do rynsztoka, niektórzy brylują na salonach, zdobywają fortuny, ale jeśli przyjrzeć się drodze, po jakiej stąpali, aby urzeczywistni swój cel, odnosi się wrażenie, iż lepiej by było, gdyby jednak wylądowali w rynsztoku. Koniec "Zbrodni i kary" jest niezwykle znaczący.

W 1866 r. Dostojewski opublikował Zbrodnię i karę. Podsumowanie tej pracy, a także opis głównych postaci przedstawionych w tym artykule. Połowa XIX wieku. Słaba dzielnica Petersburga, sąsiadująca z Kanałem Jekateryneckim i Placem Sennaja ("Zbrodnia i kara": obraz Petersburga "jest osobnym, interesującym tematem) Letni wieczór Raskolnikow Rodion Romanowicz, były student, wychodzi ze swojego poddasza, znajdującego się na strychu, i udaje się do Allena Iwanowna, starsza kobieta pożyczająca, by nieść hipotekę - ostatnią z jej cennych rzeczy, tak zaczyna się "Zbrodnia i kara" Dostojewskiego, krótkie podsumowanie, które opisujemy. Główny bohater zamierza zabić tę starą kobietę. Rodion wraca do jednego z tanich tygli. Tu spotyka przypadkiem z zaginionym urzędnikiem, odurzonym urzędnikiem Marmeladowa. Opowiada Rodionowi, jak upijanie się jej męża, nędza i konsumpcja popychają Katerinę Iwanownę, jego żonę, do okrutnego czynu - aby wysłać Sonyę, jego córkę z pierwszego małżeństwa, do panelu po zarobki. Pomyślał morderca Następnego ranka Raskolnikow otrzymuje list od matki prowincji, opisujący nieszczęścia, jakie Dunya, jego młodsza siostra, poniosła w domu Svidrigailova, zdeprawowanego właściciela ziemskiego. Dowiaduje się również, że siostra i matka wkrótce przyjadą do Petersburga, ponieważ był tu narzeczony Dunya. Oto Luzhin, rozważny biznesmen, który chce zbudować małżeństwo nie z miłości, ale z zależności i ubóstwa panny młodej. Matka Raskolnikowa ma nadzieję, że ten człowiek pomoże Rodionowi ukończyć uniwersytet. Myśląc o ofiarach, jakie Dunaa i Sonya składają ze względu na bliskich, Raskolnikow potwierdza swoją intencję zabicia Alaina Iwanowna - jest to bezwartościowa "wesz". W końcu jej pieniądze uratują wielu młodych mężczyzn i kobiety przed niezasłużonym cierpieniem. Ale w duszy Rodiona znowu pojawia się awersja do przemocy po śnie, którą widzi. To wspomnienie dzieciństwa: Raskolnikow widzi, jak zabija się knebel na śmierć, a serce chłopca przepełnia litość dla niej. Raskolnikov popełnia morderstwo Aleny Ivanovny i Lizaveta Rodion mimo to nie tylko zabija Alyonę Iwanownę, ale także Lizaveta, jej łagodną, ​​życzliwą siostrę, która niespodziewanie wróciła do mieszkania. Cudownie przeszedł niezauważony, Raskolnikow w przypadkowym miejscu ukrywa skradzione, nie doceniając jednocześnie jego wartości. Powieść "Zbrodnia i kara" kontynuuje fakt, że wkrótce bohater odkrywa z przerażeniem alienację między sobą a innymi. Raskolnikow choruje na to doświadczenie, ale nie może odrzucić zmartwień Razumikhina (kolegi z uniwersytetu). Z rozmowy z lekarzem tego ostatniego bohaterka dowiaduje się, że malarz Mikołajka został aresztowany pod zarzutem zabójstwa Aleny Iwanowna. To zwykły wiejski chłopiec. Boleśnie reagując, aby porozmawiać o popełnionej zbrodni, Rodion jest podejrzliwy wobec innych. Wizyta Luzhina Luzhin, który przybył z wizytą, był zszokowany ustawieniem szafy Rodiona. Ich rozmowa stopniowo przekształca się w kłótnię, a potem kończy się przerwą. Raskolnikow jest szczególnie zraniony przez bliskość konkluzji, które Luzhin czyni z "racjonalnego egoizmu" - jego własnej "teorii" głównego bohatera, który można zabić. Teoria Luzhina wydaje mu się wulgarna. Raskolnikov Marmeladov daje pieniądze Chory młodzieniec, błądzący po Petersburgu, cierpi, odczuwając dystans wobec świata. W tym czasie obraz Petersburga pojawia się ponownie w jego dziele Zbrodnia i kara, które okresowo pojawia się w powieści. Główny bohater był gotowy przyznać się do winy. Nagle w powieści "Zbrodnia i kara" Raskolnikow zauważa człowieka zmiażdżonego przez powóz. To jest Marmeladov. Rodion ze współczucia wydaje ostatnie pieniądze na umierających: nazwisko jest lekarzem, Marmeladowa zostaje przeniesiona do domu. Tutaj Raskolnikow spotyka się z Sonyą i Kateriną Iwanowną. Sonya w sukience prostytutki żegna się z ojcem. Bohaterka powieści "Zbrodnia i kara" pomógł Marmeladov, a dzięki tej dobrej pracy krótko poczuł wspólnotę z ludźmi. Ale kiedy spotkałem siostrę i matkę w mieszkaniu w ich mieszkaniu, nagle uświadamia sobie, że jest "martwy" z miłości do krewnych i z grubsza odciąga ich. Raskolnikov znowu jest sam. Ma nadzieję zbliżyć się do Sonyi, która "przekroczyła", jak on sam, absolutne przykazanie. Wizyta Raskolnikowa dla badacza, jego "teoria" Razumikhin opiekuje się krewnymi Rodiona. Zakochuje się prawie od pierwszego wejrzenia w Dunya. Obrażony Luzhin w międzyczasie konfrontuje pannę młodą z wyborem: bratem lub on. Rodion, jakby chcąc dowiedzieć się o losie rzeczy zastawionych na zabitych, ale w rzeczywistości - aby rozwiać podejrzenia niektórych znajomych, proponuje się spotkać z śledczym Porfirem Pietrowiczem, który prowadzi sprawę morderstwa Aleny Iwanowna. Porfiry wspomina artykuł Rodiona "On Crime", opublikowany niedawno w gazecie. Zachęca autora do wyjaśnienia teorii, w której rozwija się idea "dwóch szeregów ludzi". Według Raskolnikowa "zwykła" większość jest tylko materiałem do reprodukcji populacji. On potrzebuje surowego prawa moralnego i posłuszeństwa. Ta kategoria to "drżące stworzenie". Są też "wyżsi" (faktycznie ludzie), którzy posiadają dar "nowego słowa". Ci ludzie w imię lepszego niszczenia teraźniejszości, nawet jeśli jest to konieczne, aby "przekroczyć" standardy moralne wcześniej ustalone dla "niższego", na przykład, zabić osobę. Następnie ci "przestępcy" stają się twórcami nowych praw. Oznacza to, że bez uznania praw wymienionych w Biblii ("nie kradnij", "nie zabijaj" itp.), Raskolnikow "pozwala" niektórym ludziom przelać "krew zgodnie z własnym sumieniem". Porfir, inteligentny i wnikliwy, w bohaterze rozwiązuje ideologicznego mordercę, który twierdzi, że jest Napoleonem. Jednakże badacz nie ma żadnych dowodów przeciwko Rodionowi - i puści go w nadziei, że dobra natura zwycięży w nim. Doprowadzi to do tego, że sam Raskolnikow przyznał się do zbrodni. Bohater powieści "Zbrodnia i kara", zgodnie z opisanymi przez nas rozdziałami, stopniowo staje się coraz bardziej przekonany, że był w błędzie sam w sobie. Rodion cierpi na "podłość" i "wulgarność" pojedynczego morderstwa. Rozumie, że jest drżącym stworzeniem: zabity nie mógł przekroczyć prawa moralnego. Motywy zbrodni w świadomości Rodiona są podwojone: jest to akt "sprawiedliwości" i próba "najwyższej rangi" samego siebie. Spotkanie ze Svidrigailovem Svidrigailov, który przybył do Petersburga po tym, jak Dunya, który jest winny, najwyraźniej w niedawnej śmierci swojej żony, spotyka Rodion Raskolnikov i mówi, że są "jednym polem z jagodami", ale Rodion nie jest jeszcze całkowicie "pokonany Schiller". Z całą niechęcią do tego człowieka, Raskolnikow jest przyciągany przez jego widzialną zdolność do cieszenia się życiem, chociaż Svidrigailov, bohater powieści Zbrodnia i kara, popełnił tyle zbrodni ... Charakterystyka tej postaci została przedstawiona poniżej, po krótkim streszczeniu. Wystawienie Luzhina Decydujące wyjaśnienie z Piotrem Pietrowiczem Luzinem odbywa się podczas obiadu w jednym z tanich pokoi. Dunya z matką Luzhin, jednym z dwóch "bliźniaków" Raskolnikowa w powieści Zbrodnia i kara, osiedliła się tu z gospodarki. Analiza charakteru tego bohatera przedstawiona jest również na końcu artykułu. Oblubieniec jest oskarżony o oczernianie Sonya i Raskolnikova. Luzhin rzekomo dał Sona pieniądze za usługi podstawowe, które bezinteresownie zebrała matka na jego studia. Oblubieniec, wydalony w niełasce, szuka sposobu na zniesławienie Rodiona w oczach matki i siostry. Raskolnikov odwiedza Sonya Tymczasem Raskolnikow, ponownie czując bolesną alienację od swoich bliskich, decyduje się przyjść do Sonya. Szuka zbawienia od samotności od tej dziewczyny, która złamała przykazanie. Jednak Sonya nie jest sama. Ze względu na innych (głodne siostry i braci) poświęciła się. To nie było dla niej, tak jak Rodion. Współczucie dla bliskich, miłość, wiara w Boga Sonya nigdy nie odszedł. Czyta wiersze ewangelii o tym, jak Jezus wskrzesił Łazarza, mając nadzieję, że w jej życiu dojdzie do cudu. Bohater nie urzeka Sonyy swoim "napoleońskim" planem dominacji nad "mrowiskiem". Drugie spotkanie z Porfirem Rodion, dręczony jednocześnie pragnieniem wyeksponowania i lęku, wraca do Porfiry, rzekomo martwiąc się o kredyt hipoteczny. W końcu, na pierwszy rzut oka, abstrakcyjna rozmowa na temat psychologii przestępców doprowadza młodzież do załamania nerwowego. Praktycznie podszywa się pod Porfiry. Rodion ratuje niespodziewane przyznanie się malarzowi Mikołajowi w zabójstwie doradcy kredytowego. Druga ekspozycja Lużina Obchody dla ojca i męża zostały zorganizowane w pokoju Marmeladovów. Katerina Iwanowna podczas nich obraża właściciela apartamentu w napięciu bolesnej próżności. Ta kobieta każe jej natychmiast wyprowadzić się z dziećmi. Nagle pojawia się Luzhin, który mieszka w tym samym domu i mówi, że Sonya ukradła mu banknot o sto rubli. "Wina" dziewczyny została udowodniona: pieniądze znajdują się w kieszeni fartucha. W oczach innych, teraz jest także złodziejem. Ale nagle pojawia się świadek, który mówi, że Luzhin sam wsypał sobie kawałek papieru. Oszczerca jest zakłopotany, a Raskolnikow wyjaśnia powody swojej akcji w następujący sposób: upokorzony Sonia i jego brat w oczach Dunyi, chciał przywrócić przysługę swojej narzeczonej. Raskolnikov wyznaje Sona morderstwa "Zbrodnia i kara" walczą w głowie z tym, że Rodion wyznaje morderstwo Sonya. Zdarza się to w następujący sposób. Raskolnikov idzie do swojego mieszkania. Tutaj bohater wyznaje Sona, że ​​zabił Lizavetę i staruszkę. Dziewczyna żałuje Rodiona za moralne męki, które sam skazał. Ona oferuje Raskolnikowowi, aby odpokutował za winną niewolę, wyznając wszystko dobrowolnie. Rodion jednak ubolewa tylko nad tym, co okazało się faktycznie "drżącym stworzeniem", z potrzebą miłości i sumienia. Odpowiedział: "Nadal będę walczył". Tymczasem Katerina Iwanowna znajduje się z dziećmi na ulicy. Umiera z krwawienia z gardła, porzucając księdza. Svidrigailov, obecny tutaj, zgadza się zapłacić za pogrzeb, a także zapewnić Sonię i dzieci. Raskolnikow w domu znajduje Porfiry, który przekonuje go do poddania się. Badacz nie wierzy, że Mikolka jest winna. On po prostu "przyjął cierpienie", podążając za potrzebą odwiecznego ludu, by odkupić grzech niespójności z Chrystusem, jego ideałem. Jednak Rodion nadal ma nadzieję "przekroczyć" moralność. Widzi przykład Svidrigailova. Smutna prawda zostaje ujawniona bohaterowi przez spotkanie w tawernie: życie tego "złoczyńcy" jest puste i bolesne. Jedyną nadzieją na powrót do Boga dla Svidrigailova pozostaje wzajemność Dunyi. Przekonany, że dziewczyna go nie kocha, popełnia samobójstwo za kilka godzin. Więc ten bohater został wyeliminowany z pracy "Zbrodnia i kara". Analiza tej postaci zostanie dokonana na końcu artykułu. Raskolnikow postanawia wyznać i żegna się z Sonya i jej bliskimi. Nadal pozostaje przekonany, że jego "teoria" jest poprawna. Rodion napełnił się pogardą dla siebie. Ale przy naleganiu Sonia Raskolnikow całuje kraj skruchy przed oczyma ludzi, ponieważ "zgrzeszył" przed nią. W biurze policji dowiaduje się, że Svidrigailov popełnił samobójstwo, po czym przyznał się do morderstwa Aleny Iwanowna. Raskolnikov na Syberii Dostojewski kontynuuje swoją powieść ("Zbrodnia i kara"). Podsumowanie wydarzeń, które miały miejsce w epilogu pracy, przedstawia się następująco. Raskolnikov na Syberii, w więzieniu. Jego matka umarła z żalu, a Dunya wyszła za Razumikhinę. Sonya osiadła blisko głównego bohatera i odwiedza go, cierpliwie burząc jego obojętność i mrok. I tu koszmar na temat powściągliwości trwa nadal: skazani od zwykłych ludzi nienawidzą go, licząc "bezbożników". Z drugiej strony, Sonya traktują z miłością i uczuciem, o których dowiemy się po przeczytaniu epilogu. "Zbrodnia i kara" w tej części pracy opisuje także sen innego Raskolnikowa. Rodion, trafiając do więziennego szpitala, ma marzenie przypominające obrazy z Apokalipsy. Migracja ludzi, tajemnicze "Trichiny" budzą w nich fanatyczne przekonanie o słuszności i nietolerancji opinii innych. W bezsensownej wściekłości ludzie zabijali się nawzajem, aż cała ludzka rasa została wytępiona, z wyjątkiem kilku "wybranych". Wreszcie, Rodion objawia się, że pycha umysłu prowadzi do śmierci i niezgody, a pokora serca jest drogą do pełni życia i jedności w miłości. W bohater budzi Sonya "nieskończoną miłość". Bierze w swoje ręce ewangelię na progu swego "zmartwychwstania" na nowe życie. Kończy się Dostojewski "Zbrodnia i kara". Podsumowanie nie opisuje szczegółowo relacji między bohaterami powieści. W tym celu postanowiliśmy uzupełnić artykuł o opis głównych bohaterów. Prezentujemy obrazy stworzone przez Dostojewskiego. "Zbrodnia i kara": bohaterowie dzieła W systemie postaci Raskolnikow zajmuje centralne miejsce, ponieważ to do niego prowadzą główne linie narracji. Obraz Raskolnikov łączy różne sytuacje i epizody powieści. Pozostałe postacie na scenie pojawiają się głównie dlatego, że są potrzebne do scharakteryzowania Rodion. Zmuszają go do kłótni, martwią się o nich, współczucia, powodują, że główny bohater ma strumień różnych emocji i wrażeń. Tak ujawnia się obraz Raskolnikowa. Dynamiczny system postaci w tej pracy. Stosunek postaci i bohaterów, którzy zeszli ze sceny w powieści Zbrodnia i kara, ciągle się zmienia. Analizując pracę można zauważyć, że niektórzy z nich przestają uczestniczyć w rozwoju powieści, inni, wręcz przeciwnie, pojawiają się. Tak więc, Marmeladow umiera (część druga, rozdział siódmy), Katerina Iwanowna (część piąta, rozdział piąty), Luzhin pojawia się po raz ostatni w piątej części (rozdział trzeci), Porfiry Pietrowicz na szóstym (rozdział drugi), a Svidrigailov postanawia zastrzelić się szósta część (rozdział szósty). System znaków zmienia się znacząco po rozpoczęciu epilogu. "Zbrodnia i kara" stają się dziełem, w którym pozostaje tylko dwóch aktorów. To Rodion i Sonya. Wynika to zarówno z burzliwej strony powieści, jak i z faktu, że Sonya, według autora, powinna odegrać szczególną rolę w losach Raskolnikowa, pomóc temu bohaterowi odrodzić się w nowym życiu w ostatecznym dziele Zbrodni i kary. Raskolnikow wraca do Boga i ludzi. Bohaterowie, każdy po swojemu, ujawniają różne aspekty osobowości Rodiona. Relacje Raskolnikowa z jego matką, siostrą, Svidrigailovem, Luzhinem, Marmeladovem, Razumikinem, Porfirem Pietrowiczem, Sonią można określić jako sprzeczne. Raskolnikow ma wiele podobieństw z wieloma z nich (status materialny i społeczny, stosunki z sumieniem i prawem). Jednak ważniejsze są wewnętrzne różnice (psychologiczne, moralne, ideologiczne), które nie pozwalają Rodionowi prowadzić życia podobnego do tego, które prowadzą. Raskolnikow ma dwa duchowe "duble". W powieści Zbrodnia i kara tymi bohaterami są Svidrigailov i Luzhin. Te dwie postaci mają wiele wspólnego z główną postacią. Są zjednoczeni, na przykład, z zasadą permisywności. Jednak czysto zewnętrzne jest podobieństwo głównego bohatera do jego "bliźniaków". Możesz to sprawdzić porównując charakter moralny i światopogląd tych dwóch postaci z wewnętrznym wyglądem Raskolnikowa. Rodion ma swoją własną drogę życiową. Przed nim otwiera się wiele możliwości. Może próbować wykupić siebie, pokutując lub podążać ścieżką zbrodni do końca. Rodion ma wybór. Różne możliwości życiowe reprezentują wtórnych bohaterów powieści. Raskolnikow może odrzucić lub zaakceptować je w swojej pracy Zbrodnia i kara. Marmeladova Sonya jest moralnym antypodem Rodion. Jednak te postacie mają wspólne: obaj są wyrzutkami, oboje są samotni. Raskolnikov czuje to, mówiąc dziewczynie, że są "przeklęci razem". Jest przyciągany do Sonii, ponieważ jest jedyną osobą zdolną do zrozumienia go w swojej pracy Zbrodnia i kara. Sonya jest jedyną osobą, której Rodion jest gotowy, aby w pełni ujawnić swoją duszę. Bohater jest przerażony ideą możliwości przekazania komuś innemu sekretu, nawet bliskim (Razumikhin, matka, siostra). Dlatego to do niej wyznaje morderstwo i to właśnie ta bohaterka podąża za "główną niewolą karną" głównego bohatera utworu "Zbrodnia i kara". Sonia jest zdolna do poświęcenia się, to dzięki niej temat ten jest w dużej mierze ujawniony w pracy. "Zbrodnia i kara" - powieść o wierze i miłości. Sonya z głębi serca zrozumiała najważniejszą rzecz w spowiedzi tego bohatera: cierpi Rodion, jest nieszczęśliwy. Dziewczyna nie zrozumiała niczego w swojej teorii, ale poczuła, że ​​jest niesprawiedliwa. Sonia nie wierzyła, że ​​istnieje "prawo zabijania". Dziewczyna, pomimo wszystkich doświadczonych nieszczęść, zachowała wiarę w Boga. Dlatego można go nazwać przestępcą tylko zewnętrznie. Wybrała inną ścieżkę niż Rodion. To pokora przed Bogiem, nie bunt. To on, według Dostojewskiego, prowadzi do zbawienia. Sonya, zrezygnowana, ratuje nie tylko siebie, ale także głównego bohatera. To była miłość do tej dziewczyny, która otworzyła Rodionowi okazję do pogodzenia się z ludźmi, z życiem. Dlatego nie jest przypadkiem, że stosunek skazanych do niego zmienił się po randce z Sonya. Arkady Iwanowicz Svidrigailov jest jednym z głównych bohaterów swojej pracy. To szlachcic, który służył w kawalerii przez dwa lata. Potem był ostrzejszy w Petersburgu. Po połączeniu życia z Marfą Pietrowną, która wykupiła go z więzienia, mieszkał w wiosce przez siedem lat. To cynik, który kocha rozpustę. Wiele poważnych zbrodni leży w jego sumieniu. Jest to samobójstwo Filipa, sługi, a także 14-letniej dziewczynki, którą obraża. Być może Svidrigailov również otruł własną żonę. Jakby koszmar bohatera wygenerował obraz tego podwójnego Raskolnikowa. On, w przeciwieństwie do Rodiona, jest po drugiej stronie dobra i zła. Na pierwszy rzut oka Svidrigailov nie ma wątpliwości. Dlatego tak bardzo martwi się główną postacią, która czuje, że Arkady Iwanowicz ma nad nim władzę, że jest tajemniczy. Svidrigailov nie ma prawa moralnego. Jest wolny, ale nie przynosi mu to radości. Arkady Iwanowicz pozostaje tylko wulgarnością i znudzeniem świata. Próbując to przezwyciężyć, ma zabawę, jak tylko może. W nocy pojawiają mu się duchy: sługa Filip, Marfa Pietrowna ... Nieodkrywanie dobra i zła sprawia, że ​​ten cały bohater jest bezsensowny. Wieczność zatem nie jest przypadkiem, że Svidrigailov pojawia się w formie wiejskiej łaźni z pająkami. Jego dusza jest prawie martwa. Bohater postanawia w końcu zastrzelić się pistoletem. Drugi "podwójne" Raskolnikov - Petr Petrovich Luzhin. "Crime and Punishment" to powieść, w której przedstawiony jest jako "kapitalista" i biznesmen. Ma 45 lat. Jest to osoba silna, prymitywna, o otyłym i ostrożnym człowieku fizjonomii. Jest arogancki i ponury. Luzhin chce otworzyć kancelarię prawniczą w Petersburgu. Ten bohater wysoko ceni swoje umiejętności i umysł. Po przeczytaniu powieści "Zbrodnia i kara" zobaczysz, że jest przyzwyczajony do ich podziwu. Jednak Luzhin najbardziej ceni pieniądze. W imię "ekonomicznej prawdy" i "nauki" popiera postęp. Luzhin wygłaszał kazania ze słyszenia, ponieważ słyszał mnóstwo przemówień od Lebezyatnikova, jego przyjaciela, postępowych. Uważa, że ​​należy się przede wszystkim kochać, ponieważ wszystko opiera się na osobistym zainteresowaniu. Luzhin, uderzony wykształceniem i pięknem Dunyi Raskolnikov, składa ofertę tej dziewczynie. Pochlebia swojej próżności, że ona, która przeżyła wiele nieszczęść, będzie Mu posłuszna i będzie się go bała. Luzhin ponadto oczekuje, że urok Dunyi pomoże mu w karierze. Ten bohater mieszka w Petersburgu z Lebezyatnikowem, aby "szukać" wśród młodych ludzi, tym samym zabezpieczając się przed niespodziewanymi démarchemi z jej strony. Nienawistny z Raskolnikowa, który go wypędził, Luzhin ("Zbrodnia i kara") próbuje uwikłać w siebie swoją siostrę i matkę. Daje Sonya 10 rubli podczas obchodów, po czym niedostrzegalnie w kieszeni ma kolejne 100 rubli, aby publicznie oskarżyć dziewczynę o kradzież. Jednak jest zmuszony do przejścia na emeryturę, wystawiony przez Lebezyatnikova.

Zbrodnia i kara - opracowanie (geneza, czas i miejsce akcji) Dostojewski napisał „Zbrodnię i karę” zainspirowany lekturą dzieł Puszkina. Można ponadto odnaleźć w niej ślady prawdziwych zbrodni, o jakich pisarz czytał w prasie. Zasadniczo dramat Raskolnikowa powstaje i rozwija się na tle głębokiego kryzysu finansowego Rosji lat sześćdziesiątych XIX wieku. Jego szczególne nasilenie nastąpiło właśnie w roku 1865, w którym Dostojewski umiejscowił akcję Zbrodni i kary. Okrutna rzeczywistość ekonomiczna sprzyja pogłębianiu i udoskonalaniu planów Raskolnikowa. W powieści ta rzeczywistość ukazuje się nam w ponurych epizodach i tragicznych scenach stolicy olbrzymiego państwa – Petersburg. Dostojewski pokazuje zepsucie tego miasta: nędzę, głód, pijaństwo, choroby, chciwość pieniądza. Czasami autor przywołuje pewne zdarzenia z przeszłości bohaterów. Do ostatecznego i zarazem kluczowego rozwiązania akcji dochodzi na Syberii, gdzie główny bohater odbywa karę i ulega przemianie. Smutny, odstręczający i smrodliwy letni Petersburg – pisał Dostojewski w okresie najintensywniejszych prac nad Zbrodnią i karą – pasuje do mojego nastroju i mógłby mi dać nawet nieco kłamliwego natchnienia dla mojej powieści ... Gdy zaczynamy czytać powieść, dowiadujemy się, że: Na początku lipca, w dzień nadzwyczajnie upalny, przed wieczorem wyszedł na miasto ze swego nędznego, sublokatorskiego pokoiku, odnajmowanego przy uliczce S-kiej, pewien młody człowiek i wolnym krokiem, jakby niezdecydowanie, skierował się w stronę mostu K-go. Nietrudno zauważyć, że losy głównego bohatera są nierozerwalnie związane z miastem, w którym żyje. Petersburg zdaje się być nie tylko tłem jego przeżyć. Przytłaczająca atmosfera tego miejsca, warunki życia jego i innych ludzi w decydujący sposób wpływa na psychikę Raskolnikowa. Na dworze był okropny upał, przy tym panował nieznośny zaduch, tłok, na każdym kroku wapno, rusztowania, kurz i specyficzny smród tak dobrze znany każdemu petersburżaninowi, który nie jest w stanie wynająć letniska – wszystko to razem działało deprymująco na nadszarpnięte już nerwy młodzieńca. A nieznośny odór, buchający z szynków, których w tej części miasta jest szczególnie dużo, i pijani, spotykani na każdym kroku, mimo, że był to dzień powszedni, dopełniali ohydnego i ponurego wyrazu. [...] Była to jednak taka dzielnica, że żadnym strojem nie można tu było nikogo zadziwić. Bliskość placu Siennego, mnogość pewnych przybytków oraz przeważająca tu ludność rzemieślnicza i cechowa, stłoczona na tych centralnych petersburskich ulicach i zaułkach, wzmagały pstrokaciznę ogólnej panoramy obecnością takich indywiduów, że dziwne wydawałoby się zwracanie uwagi na tego typu postacie. strona: - 1 - - 2 - - 3 -Polecasz ten artykuł?TAK NIEUdostępnij
Miejsce i czas akcji – wizja Petersburga w powieści. Poleca: 95/100 % użytkowników, liczba głosów: 590. Oprócz wnikliwie naszkicowanych portretów psychologicznych postaci Dostojewski bardzo szczegółowo opisuje wygląd miasta - zwyczajne ulice stolicy, z ich smrodem i pyłem. Akcja przez cały czas przerzuca się z wąskich i niskich
Streszczenie Akcja „Zbrodni i kary” toczy się w latach 60. XIX wieku w Rosji, w Petersburgu. Głównym bohaterem powieści jest Fiodor Raskolnikow, młody student prawa, który pod wpływem nowoczesnych lektur oraz własnych przemyśleń tworzy własną filozofię. Uważa mianowicie, że ludzie dzielą się na jednostki wybitne, które decydują o kierunku rozwoju dziejów i bezmyślną „masę historii”. Posługując się tą logiką, Raskolnikow stawia sobie pytanie, „czy jestem drżącą kreaturą, czy też mam prawo?”. Dochodzi do wniosku, że jedyną metodą oceny własnej kondycji będzie zabójstwo starej lichwiarki, Alony Iwanowny, a następnie rozdysponowanie jej majątku wśród potrzebujących. Raskolnikow starannie planuje zbrodnię: odwiedza lichwiarkę, zastawia u niej pierścionek siostry i zegarek z globusem na kopercie, sprawdza, gdzie trzyma kosztowności i pieniądze, a także zapowiada swoją kolejną wizytę ze srebrną papierośnicą. Na jego decyzję o zabójstwie Iwanowny wpływają również takie wydarzenia, jak spotkanie w szynku z Marmieładowem, którego córka Sonia jest zmuszona do prostytuowania się, a także list od matki donoszący o trudnej sytuacji materialnej i poświęceniu siostry Duni. Dziewczyna została wyrzucona z pracy przez żonę Swidrygajłowa i oskarżona o romansowanie z nim. Załamana i skompromitowana miała wyjść za odrażającego, starszego radcę Łużyna, by ratować rodzinę. Sam Raskolnikow nie ma ani grosza, a jego gospodyni zagroziła, że w przyszłym tygodniu doniesie na policję o jego zaległościach za czynsz. Raskolnikow pogrążony we własnych myślach błąka się po mieście bez celu. Zasypia na Wyspie Pietrowskiej i śni mu się, że znowu jest małym, siedmioletnim chłopcem i jest świadkiem okrucieństwa Mikołki, który zbił na śmierć swoją klacz. Kiedy student się budzi, postanowia zabić lichwiarkę. Po drodze od jej siostry Lizawiety dowiaduje się, że kobieta będzie w domu następnego dnia około 19. Raskolnikow wykrada z magazynu siekierę i udaje się do Iwanowny pod pretekstem zastawienia papierośnicy. Morduje kobietę siekierą i zajmuje się przeszukiwaniem mieszkania. W tym czasie nadchodzi jednak Lizawieta, wtedy Raskolnikow ją również zabija. Niedługo potem do mieszkania zaczynają się dobijać jacyś zaniepokojeni mężczyźni. Kiedy nikt nie otwiera, udają się na policję. Rodion zaciera ślady zbrodni i ukrywa się na wyższym piętrze kamienicy, ale w końcu zbiega po schodach, spotykając po drodze mężczyzn. Po wszystkim myje siekierę i oddaje ją stróżowi, a następnie wraca do siebie. Rankiem Raskolnikow zostaje wezwany na policję. Okazuje się, że chodzi o niezapłacony weksel. Student jest w strasznym stanie psychicznym; zapytany o to, co robił poprzedniego wieczora, odpowiada, że spacerował po mieście. Po powrocie do domu wyciąga ukryte za tapetą skradzione rzeczy i umieszcza je pod głazem na Alei W-wskiej. Następnie odwiedza swojego przyjaciela Razumichina, który oferuje mu odpłatne tłumaczenie z języka niemieckiego, Raskolnikow jednak odmawia. Po powrocie do domu traci przytomność. Budzi się po 4 dniach; okazuje się, że matka przysłała mu 35 rubli. Razumichin wzywa do niego lekarza, a z ich rozmowy Raskolnikow dowiaduje się, że policja aresztowała już podejrzanego o zabójstwo lichwiarki – malarza Mikołaja, który chciał się powiesić w celi. Raskolnikowa odwiedza również siostra z Piotrem Łużynem. Raskolnikow kłóci się z narzeczonym Duni, ponieważ uważa, że ten poniża jego siostrę. Przy najbliższej okazji Raskolnikow wraca na miejsce zbrodni pod pretekstem wynajęcia mieszkania. Zachowuje się tak dziwnie, że zostaje wyrzucony na ulicę. Raskolnikow jest świadkiem potrącenia pijaka przez powóz. Okazuje się, że to Marmieładow. Rodion pomaga umierającemu mężczyźnie dotrzeć do domu i zostawia rodzinie 20 rubli. W domu zastaje matkę i siostrę, którym odradza małżeństwo z Łużynem. Obie nocują w pobliskim hotelu. Narzeczony Duni informuje obie kobiety, że Rodion zostawił prostytutce 20 rubli pod pretekstem zapłaty za pogrzeb jej ojca. Matka i córka zjawiają się u Raskolnikowa, by to wyjaśnić oraz poinformować go o śmierci żony Swidrygajłowa. Studenta odwiedza również Sonia. Piękna i skromna dziewczyna dziekuje Rodionowi za pomoc i zaprasza go na pogrzeb. Raskolnikow wraz z Razumichinem udaje się na policję pod pretekstem chęci odzyskania zastawionych u zamordowanej Iwanowny przedmiotów. Po rozmowie ze śledczym Porfirym Piotrowiczem utwierdza się w przekonaniu, że wszyscy wiedzą o jego winie. Zostaje zaproszony na komisariat na następny dzień. Na ulicy spotyka nieznanego człowieka, który oskarża go o dokonanie morderstwa. Następnego dnia Raskolnikowa odwiedza Swidrygajłow. Okazało się, że jego zmarła żona zostawiła Duni 3000 rubli. Rodion udaje się do matki i siostry. W trakcie spotkania Łużyn zostaje odprawiony przez Dunię za impertynenckie zachowanie względem Raskolnikowa. Kobiety są przestraszone wiadomością o pojawieniu się Swidrygajłowa w Petersburgu. Obawiają się, że mężczyzna ma jakiś niecny plan wobec Duni. Tymczasem zakochany w Duni Razumichin wpada na pomysł zainwestowania przez nią odziedziczonych pieniędzy. Raskolnikow odwiedza Sonię i przekonuje się o jej niezwykłej uczciwości i poświęceniu dla rodziny. Rodion prosi dziewczynę, by przeczytała fragment Ewangelii o wskrzeszeniu Łazarza. Wyznaje również, że wie, kto zamordował lichwiarkę i jej siostrę i że razem wyruszą w daleką drogę. Całą rozmowę podsłuchuje Swidrygajłow. Nazajutrz Raskolnikow udaje się na komisariat. Podczas rozmowy z Porfirym traci panowanie nad sobą i stwierdza, że jeśli go podejrzewają, powinni go uwięzić. Niespodziewanie okazuje się jednak, że aresztowany malarz przyznał się do winy. Odbywa się pogrzeb Marmieładowa, a Łużyn, mieszkający w tej samej kamienicy, przekazuje Sonii 100 rubli dla rodziny. Podczas stypy zjawia się Łużyn i oskarża Sonię o kradzież stu rubli. Podczas przeszukania przy dziewczynie zostają odnalezione pieniądze. Mężczyzna wynajmujący mu pokój oświadcza jednak, że widział, jak to sam prawnik wręczył Soni pieniądze. Łużyn chciał się zemścić na Raskolnikowie za rozbicie jego związku z Dunią. Po całym zajściu właścicielka kamienicy wyrzuca Katarzynę, wdowę po Marmieładowie, na bruk. Raskolnikow wyznaje Soni swoją zbrodnię, a ona obiecuje, że uda się z nim na katorgę. Tymczasem okazuje się, że Katarzyna postradała zmysły i stwierdziła, że będzie zarabiać na życie, grając na katarynce. Wdowa po Mamieładowie dostaje ataku i umiera na ulicy. Zjawia się Swidrygajłow, który obiecuje zająć się dziećmi i Sonią. Zdradza również Raskolnikowi, że wie o jego zbrodni. Raskolnikow błąka się po mieście i nie przychodzi na pogrzeb macochy Soni. Matka studenta choruje, a jego samego odwiedził oficer śledczy. Stwierdza, że jest przekonany o winie Raskolnikowa, ale nie ma żadnych dowodów, dlatego prosi go, by sam się przyznał. Po wyjściu Porfirego Raskolnikow spotyka się ze Swidrygajłowem, który opowiada mu historię swojego życia. Jego żona wiedziała o jego zdradach, kiedy jednak zakochał się w Duni, Marfa nie mogła mu tego wybaczyć. Po śmierci żony zaręczył się z szesnastoletnią dziewczyną, jednak wciąż kocha Dunię. Siwdrygajłow proponuje Rodionowi pieniądze na ucieczkę do Ameryki, jednak ten odmawia. Swidrygajłow informuje Dunię o zbrodni, jakiej dokonał jej brat. Zwabia ją do mieszkania, gdzie wyznaje dziewczynie miłość. Dziewczyna jednak odrzuca go i strzela w jego kierunku z pistoletu. Kula omija Swidrygajłowa, który sam wypuszcza Dunię. Mężczyzna następnie odwiedza Sonię, której wręcza weksel na 3000 rubli, 1500 rubli ofiarowuje swojej narzeczonej, a sam popełnia samobójstwo. Raskolnikow odwiedza matkę, ale nie ma odwagi wyznać jej prawdy. Obiecuje natomiast Duni, że przyzna się do winy. Sonia, żeby dodać Rodionowi odwagi, ofiarowuje mu krzyżyk i razem udają się na komisariat. Kiedy w budynku dowiaduje się o samobójstwie Swidrygajłowa, chce zrezygnować z przyznania się do winy, ale w końcu wyznaje prawdę. Epilog Raskolnikow został zesłany na Syberię. W procesie sądowym uznano go za paranoika i złagodzono wyrok i skazano na 8 lat katorgi. Na Syberię za Raskolnikowem podążyła również Sonia. Tymczasem Dunia wyszła za Razumichina, a matka Raskolnikowa zmarła. Kiedy Sonia ciężko zachorowała, Raskolnikow się nawrócił i ostatecznie zrozumiał swoją winę. Plan wydarzeń 1. Powzięcie decyzji przez Rodiona Raskolnikowa o zabójstwie lichwiarki Alony Iwanowny 2. Staranne przygotowania do zbrodni i utwierdzanie się w przekonaniu o jej słuszności 3. Zabójstwo Iwanowny i jej siostry Lizawiety przez Raskolnikowa 4. Zatarcie śladów zbrodni przez mordercę i jego powrót do domu 5. Wezwanie Raskolnikowa na posterunek policji w sprawie długu 6. Ukrycie skradzionych przedmiotów pod głazem przez studenta 7. Przyjazd do Petersburga siostry Rodiona z narzeczonym Piotrem Łużynem 8. Sprzeciw Rodiona wobec planowanego małżeństwa siostry 9. Coraz gorszy stan psychiczny Raskolnikowa 10. Śmierć Marmieładowa 11. Wizyta matki i Dunii u Raskolnikowa 12. Poznanie Soni przez Rodiona 13. Pojawienie się Swidrygajłowa w Petersburgu i podejrzenia Raskolnikowa 14. Zerwanie Duni z Łużynem 15. Oskarżenie Soni o kradzież przez Łużyna i tragiczna śmierć macochy Sonii 16. Pomoc Swidrygajłowa rodzinie Soni 17. Rozmowa Raskolnikowa z Sonią i wyjawienie jej prawdy o zbrodni 18. Spotkanie Rodiona ze Swidrygajłowem 19. Odrzucenie Swidrygajłowa przez Dunię i samobójstwo mężczyzny 20. Wyznanie prawdy Duni przez Raskolnikowa 21. Ostatnia rozmowa Raskolnikowa z Sonią i przyznanie się do winy na komisariacie 22. Epilog: Duchowa przemiana Raskolnikowa podczas syberyjskiej katorgi pod wpływem miłości do Soni Rozwiń więcej .
  • 0tjpsbem7k.pages.dev/276
  • 0tjpsbem7k.pages.dev/958
  • 0tjpsbem7k.pages.dev/795
  • 0tjpsbem7k.pages.dev/329
  • 0tjpsbem7k.pages.dev/20
  • 0tjpsbem7k.pages.dev/415
  • 0tjpsbem7k.pages.dev/959
  • 0tjpsbem7k.pages.dev/72
  • 0tjpsbem7k.pages.dev/450
  • 0tjpsbem7k.pages.dev/217
  • 0tjpsbem7k.pages.dev/381
  • 0tjpsbem7k.pages.dev/77
  • 0tjpsbem7k.pages.dev/326
  • 0tjpsbem7k.pages.dev/379
  • 0tjpsbem7k.pages.dev/355

    • miejsce akcji zbrodni i kary